Omurga eğriliği, omurganın sağ ya da sol tarafa eğrilmesi olarak tanımlanmaktadır. Tıp camiasında bu durum "skolyoz" olarak adlandırılmaktadır. Skolyoz, bir hastalık olarak kabul edilmemekte, daha çok omurganın sağlıklı yapısında bile yaşanabilecek bir biçimsel deformasyon olarak değerlendirilmektedir. Omurga eğriliği, farklı hastalıklara bağlı olarak ortaya çıkabilir ve omurganın çeşitli bölgelerinde oluşum gösterebilir.

Omurga eğriliğinde tedavi süreci, eğriliğe neden olan hastalığa ve kişide oluşan eğriliğin derecesine göre farklılık gösterebilir. Bazı vakalarda tedavi normal seyrinde ilerlerken, bazı vakalarda kişinin tedaviye verdiği cevaba göre süreç değişebilir. Omurga eğriliği, özellikle ergenlik döneminde gelişme ile artış gösterebilir ve eğrilik daha fazla ilerleyebilir.

Omurga eğriliği, üç tipte görülebilir:

En çok karşılaşılan omurga eğriliği tipidir. Bu vakalarda omurga yan tarafa doğru "C" ya da "S" şeklinde gelişebilir ve omurlarda yan tarafa doğru eğilme söz konusudur. Oluşan eğrilik sonucu sırt ve bel bölgesinde çıkıntı meydana gelir. Bu vakalarda gelişen omurga eğriliğinin yapılan tüm incelemelere rağmen neden kaynaklandığı belirlenemez ve "nedeni belli olmayan skolyoz" olarak tanımlanır.

Henüz anne karnında gelişim gösteren bebeklerde oluşan omurga anomalileri nedeniyle ortaya çıkan bir tür omurga eğriliğidir. Bebek doğduktan sonraki ilk yıllarda oldukça hızlı bir şekilde ilerleme gerçekleşir. Bu nedenle erken teşhis ve müdahale çok önemlidir. Konjenital skolyoz gelişen çocuklarda erken yaşlarda cerrahi müdahaleye ihtiyaç duyulabilir.

Bu tip skolyoz, sinir veya kas hastalıkları nedeniyle ortaya çıkar. Sinir hastalıkları beyin ve omurilik ile alakalı olarak gerçekleşebilirken, kas hastalıkları daha çok çocukluk ve ergenlik döneminde görülür. Nöromusküler skolyozda his ve solunum problemleri ile karşılaşılabilir. Bu tür skolyoz için cerrahi müdahaleler daha küçük yaşlarda tercih edilmektedir.

Omurga eğriliğinde tanı, radyolojik yöntemlerle yapılır. Kişi ayakta pozisyonda iken röntgen grafisi alınır ve acı hissi belirlenir. Düzenli aralıklarla muayene tekrarlanır. Anne karnındaki bebekler için fetal ultrasonografi ile omurga yapısı incelenerek tanı koyulabilir. Omurga tedavisinde amaç, eğriliği gidermek ve eğriliğin ilerlemesini önlemektir.

Omurga eğriliği ileri aşamada ise cerrahi operasyon tercih edilir. Omurga eğriliğinde cerrahiye başvurmamak için erken teşhis ve önleyici tedbirler önemlidir.

Henüz gençlerde oluşan hafif omurga eğriliklerinde, 6-12 ay ara ile hasta kontrol edilir. Eğriliği daha fazla olanlar ise 3-4 ay aralıklarla gözlemlenir.

Omurgada bulunan eğriliğin ilerlemesini engellemek için traksiyon alçı ve ortez kullanılır. Eğriliğin boyutuna ve şekline göre kullanım şekli farklılık gösterebilir.

Omurga eğriliği için uygulanan egzersiz tedavilerinde, hastanın bilinçli olması ve egzersizleri düzenli yapması tedavinin seyri için önemlidir. Egzersiz, diğer tedavilere destek amaçlı olarak kullanılan bir yöntemdir ve eğriliğin giderilmesi için tek başına yeterli değildir.