Kaburga kemiği, omurlar ile göğüs kemiğini birleştirerek göğüs kafesini oluşturan, sağda ve solda 12 adet olmak üzere toplamda 24 tane olan ve yassı kemiklerden oluşan bir yapıdır. Göğsü çevreleyen göğüs kafesi, birbirine paralel kemiklerden meydana gelir. Kaburgaların baş kısımları omurga yapısı ile eklem oluşturur ve birbirlerinin hemen altında, aralarında mesafe olacak şekilde sıralanır. Gövdelerinin kısımlarında öne doğru kıvrılarak aşağıya doğru eğim yaparlar. Kaburgaların eğim oranları farklılık gösterir; üstteki kemikler alttaki kemiklerden daha az eğimlidir. Dokuzuncu kaburgada eğim oranı en fazladır, daha sonrasında ise giderek azalır. Birinci kaburgadan yedinci kaburgaya kadar kaburga kemiklerinin uzunlukları giderek artar, 12. kaburgaya doğru ise azalır. Genişlikleri ise yukarıdan aşağıya doğru gittikçe azalır. İlk iki ve son üç kaburga kemiğinin yapıları diğer kemiklere göre özeldir. Diğer kaburga kemikleri ise 'tipik kaburga' olarak adlandırılır. Üstteki 7 çift kaburga kemiği, göğsün ön kısmında kıkırdakla eklem oluşturarak göğüs kemiğine bağlanır ve 'gerçek kaburgalar' olarak bilinirler. 8., 9. ve 10. çiftler 'yalancı kaburgalar' olarak adlandırılmıştır ve 7. kaburga kemiğinin kıkırdağı ile birleşirler. 11. ve 12. çiftler ise 'yüzen kaburgalar' olarak adlandırılmıştır ve serbest bir şekilde sallanırlar, göğüs kemiği ile herhangi bir bağlantı yapmazlar. Birinci çift kaburga kemiği dışında, deri altından kaburga kemiklerinin dış yüzleri kolaylıkla hissedilebilir. Birinci çift kaburga, köprücük kemiği tarafından örtülmüştür. Alt ve iç yüzlerindeki olukta bir adet sinir bulunur. Temiz kan damarları ile kirli kan damarları burada taşınır.

Nefes alış sırasında kaburgalar yukarıya doğru kalkar. Bu hareket, diyaframın hareketi ile birleşerek göğüs boşluğunun genişlemesine ve bu sayede akciğerlerin içine burun yoluyla hava dolmasına neden olur. Göğsün genişlemesi sırasında, beyin sapında bulunan soluk alma merkezindeki sinir yolları aracılığıyla kaburga kaslarına sinyal gönderilir. Bu kasların kasılması ile kaburga kemikleri arasındaki mesafe artar. Soluk almadan hemen sonra ise diğer kaburga kasları, kaburga kemiklerini bir araya doğru çekerek göğüs kafesini daraltır ve soluk vermeyi kolaylaştırır.