Kafatası, beyni çevreleyen ve son derece güçlü bir yapıya sahip olan kemikten bir zırhtır. Sekiz ayrı kemiğin birleşmesi sonucunda oluşmuş bir yapıya sahiptir ve kafatasının kemik yapısı kendine özgü bir şekildedir. Tüm kemiklerin birleşme yerlerinde girintili ve çıkıntılı noktalar bulunmaktadır. Bunun sebebi, kafatası kemiklerinin birbirine geçebilecek şekilde tasarlanmış olmasıdır.

Yetişkin bir insanda bulunan kafatası oldukça sert ve dayanıklı bir yapıya sahiptir. Ancak yeni doğmuş bebeklerde bu durum tam aksine, dayanaksız ve yumuşak bir yapıda görülmektedir. Yeni doğmuş bebeklerde kafatası henüz kemik halini almamış, yumuşak bir yapıya sahiptir ve ayrıca sekiz ayrı kemiğin birleşmesi tam olarak gerçekleşmemiştir.

Bu durum her ne kadar tehlikeli ve dezavantajlı gibi görünse de aslında bebeğin doğum anında hayatını kurtarıcı bir özelliktir. Eğer bebeğin kafatası yapısı tam olarak kemikten sert bir yapıya sahip olsaydı ve arada herhangi bir boşluk bulunmasaydı, doğum anı sırasında bebeğin kafatası ezilme riski yaşayabilir, hem anne hem de bebek tehlikeli bir durum ile karşı karşıya kalabilirdi. İşte bu sebeple bebeklerin kafatası kemiklerini oluşturan kıkırdak ve yumuşak kemikler esneklik kazanarak eğilme ve bükülme gibi olayları rahatça yapabilirler. Ayrıca, bebeklerin kafatasının tam olarak birleşmemiş olması ve arada boşluk bulunması da bebekleri koruyucu bir özelliğe sahiptir. Kafatası kemikleri sıkışma ve esneme gibi durumlara sahip olduğu için boşluk bu şekilde dolarak sağlıklı bir şekilde doğmasını sağlar.

Görüldüğü üzere, kafatası yapısı ve özellikleri ile insan için önemli bir yere sahiptir. Yeni doğan bebekler için farklı, yetişkin insanlar için farklı görev ve sorumlulukları bulunur. Kafatası, hem koruyucu hem de yapılandırıcı bir rol oynar ve bu sayede hayati organların güvenliğini sağlar.